جشن نامه استاد محمود حکیمی

این جشن‌نامه در هفت بخش و به کوشش مهدی کاموس تنظیم شده است و از انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.

دو بخش نخست کتاب با عنوان «تقویم» و «زندگی» به زندگی شخصی و حرفه‌ای حکیمی از زبان خودش اختصاص دارد.

«قصه‌گوی نسل نخست انقلاب» سومین بخش این کتاب است که گفت‌و‌گویی با این نویسنده درباره فعالیت‌های حرفه‌ای‌اش را شامل می‌شود.

رسول جعفریان، محسن هجری، مرحوم حسین حداد، منوچهر اکبرلو، سیدعلی‌محمد رفیعی و سیدعلی کاشفی‌خوانساری از جمله نویسندگانی‌اند که در فصل چهارم این کتاب با نام «نظرگاه» به نقد و بررسی اندیشه و رویکرد ادبی حکیمی پرداخته‌اند.

در بخشی از مطلب محسن هجری با عنوان «در جست‌وجوی آرمان‌شهر» آمده است: «با آن‌که حکیمی را باید پیرویی صدیق برای ادبیات آرمان‌شهری تلقی کرد که همواره برای انتقال باورهای دینی خود به مخاطب تلاش کرده، به‌گونه‌ای که علاوه بر انتقال آموزه‌ها در دل او شورآفرینی کند. اما نگاه تاریخی او به این باورها موجب شده که مخاطب او در روند مطالعه آثارش، به فهم دقیق‌تر تاریخ دعوت شود و شاید آن چیزی که حکیمی را همواره برای مخاطبانش معنا کرده، شوری همراه نوعی نگرش متعادل تاریخی به باورها و عقیده‌ها بوده است. به ویژه آن‌که همواره بر مهربانی، مدارا و صبوری در انتقال پیام‌های دینی تاکید داشته است.
تلاش او برای فاصله گرفتن از خرافه‌ها و در عوض تلاش برای عقلانی کردن پیام‌های دینی، حکیمی را در جایگاه نویسنده‌ای آرمان‌گرا قرار می‌دهد که تلاش می‌کند نیازهای زمانه را در روایت‌های خود در نظر بگیرد که مخاطب بتواند با این روایت‌ها ارتباط برقرار کند.»

در پنجمین بخش این جشن‌نامه با نام «دیگران» نویسندگانی همچون عبدالمجید نجفی، حمید گروگان، اسفندیار معتمدی، مصطفی رحماندوست، جعفر ربانی و محمدعلی کوشا دیدگاه‌های خود را درباره جایگاه ادبی و قصه‌گویی حکیمی بیان کرده‌اند.

بخش‌ ششم معرفی آثار و بخش هفتم هم به روایت تصویری از زندگی این نویسنده اختصاص دارد.