کشف المحجه، یا، فانوس

و در تاریخ پیمبران و جانشینان ایشان وصیت‌نامه‌ها دیده بودم که خطاب به کسانی که نزدشان گرامی بوده‌اند _که درود خدای و سلام او بر همه آنان باد ـ نوشته‌اند، و من آن‌ها را در نوشته‌های خود روایت کرده‌ام. نیز دیده بودم که محمّد‌(ص) سرور اعظم ما و رسول اکرم الهی، به نیای معظّم و مولای مکرّم ما علی‌(ع) ـ که درود خدا بر آنان و خاندانشان باد ـ وصیت‌نامه‌ای نگاشته است و هر یک از آن دو بزرگوار نیز به جماعتی که نزدشان عزیز بوده‌اند، وصیت‌ها نوشته‌اند و مولای ما علی‌(ع) ، به فرزند عزیز خود(ع) و به شیعیان و خاصّان خود وصیت‌نامه‌ها نوشته است که مشهور است. نیز دیدم که در ایام بعد از آنان، جماعتی از دانشمندان به فرزندان خود رسالاتی در وصیت قلمی کرده‌اند و آنان را به مقاصد خود در زندگانی رهنمون نموده‌اند. من‌جمله «محمّد بن احمد صفوانی»، «علی بن الحسین بن بابویه» و «محمّد بن محمّد بن نعمان» که خداوند آنان را به کسوت رحمت و رضای خود بپوشاند. همچنین مصنّف کتاب الوسیله الی نیل الفضیله که کتابی است نیکو، و نویسنده؛ در آن کتاب به این معنی اشارت فرموده است. پس چون دیدم نوشتن وصیت‌نامه کاری است که پیمبران و اوصیای آنان و اولیا و دانشمندان به آن دست زده‌اند، آن‌گاه من نیز خدای را ـ جلّ جلاله ـ در پیروی از آنان فرمان بردم و گام در این راه نهادم.