خداحافظ عمو میر (نخستین ایستگاه فضایی بشر)

میر به دو معنای جهان و صلح است. ایستگاه فضایی یا مداری میر، متعلق به شوروی سابق و بعد از آن روسیه؛ اولین ایستگاه پژوهشی بشر است که ساخت آن در سال 1986 میلادی آغاز شد و تکمیل تدریجی آن حدود 10 سال ادامه یافت. بیشترین مطالعات انجام شده در این ایستگاه، مطالعات زیست‌شناسی، فیزیک، ستاره‌شناسی و هواشناسی بود.
فناوری‌هایی که با کمک ایستگاه میر توسعه یافت، تخیل بشر را گسترش داد و امکان زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کرد. فضاپیماهای سایوز و پروگرس به ترتیب ابزار اصلی انتقال فضانوردان و بار مورد نیاز، به ایستگاه بودند.
والری پلیاکوف، پزشک و فضانورد روسی، طولانی‌ترین اقامت انسان در این ایستگاه را داشته‌است. در سوم فروردین ماه 1380 شمسی مطابق با مارس 2001 میلادی، ایستگاه میر بعد از 15 سال فعالیت مستمر، ارزشمند و تاریخی به دلیل هزینه هنگفت نگه‌داری و تعمیر که حدود 150 میلیون دلار در سال می‌شد از طریق مسیری کنترل شده وارد جو زمین شد و سوخت.
ایستگاه فضایی بین‌المللی یا RSS چند سال پیش از نابودی میر، طراحی و در نوامبر 1998 میلادی، توسط روس‌ها به فضا پرتاب شد. این قطعه، بخش هدایت ایستگاه بود. همانطور که از نام این ایستگاه مشخص است، RSS طرح بین‌المللی و با مشارکت کشورهای مختلف بود. آمریکا و روسیه سرمایه‌گذاران اصلی و کشورهای اروپایی، کانادا، ژاپن و ایتالیا در آن همکاری دارند.
در میان کسانی که موفق شدند به این ایستگاه بین‌المللی سفر کنند و از آنجا شاهد عظمت آسمان بیکران باشند، یک فضا نورد ایرانی هم دیده می‌شود. خانم انوشه انصاری به عنوان اولین زن گردشگر جهان در 18 سپتامبر 2006 با گذراندن تمرین‌ها و آمادگی‌های جسمی و روانی، موفق شد به همراه چند فضانورد از ملیت‌های مختلف، این رویا را تحقق ببخشد. او سال‌ها بعد در کتاب خاطرات خودش با نام رویای من به این سفر هیجان انگیز پرداخته است.