حکمت نامه جوان (فارسی)

جوانی، بهترین فرصت زندگی برای خودسازی و سازندگی است و جوانان، ارزنده ترین ذخایر و سرمایه های جوامع انسانی هستند.
از این رو، رشد و بالندگی هر کشور، در گرو آموزش و پرورش نیروی جوان آن است و موضوع جوانان در تاریخ بشر، همواره مورد توجّه رهبران فرهنگی، دینی و سیاسی جهان بوده است.

یکی از نویسندگان معاصر مینویسد:

گِزِنفون، حکیم و مورّخ یونانی (430 355 ق. م)، دو کتاب راجع به ایران نوشته است که یکی از آن دو کورشنامه است. در این اثر، شرحی راجع به تربیت جوانان ایران در دوران هخامنشی آورده و از جمله مینویسد: «تقوا و فضیلت به فرزندان خود می آموزند، همان گونه که دیگران خواندن و نوشتن را ... در قوانین ایران، کوشش میشود که افراد، تربیتی پیدا کنند که آنان را پیشاپیش، از دست یازیدن به کارهای ننگین و شرارت آمیز، باز دارد» ...

گزنفون، یکی از علّتهای اقتدار هخامنشیان را که در زمان خود، بزرگترین کشور جهان بودند همین توجّه به تربیت جوانان می داند.

در جهان امروز، که عصر انفجار اطّلاعات است، از یک سو، دسترس جوانان به انواع آگاهیها، زمینه رشد دانش و پیشرفت فنّاوری را فراهم کرده است و از سوی دیگر، سوداگران بینالمللی و سودجویان سیاسی و اقتصادی، بیش از دورانهای گذشته از سرمایه جوانان، سوء استفاده میکنند و بدین لحاظ، پرداختن به مسائل جوانان در جهان امروز، بیش از گذشته حائز اهمّیت است و در ایران، به دلیل این که نزدیک نیمی از جمعیت آن جواناند، مسئله جوانان، اهمّیت فوقالعادهای دارد.