نخستین عارفان مسلمان

عرفان اسلامی به مثابه جریانی فرهنگی، بیش از هر چیز بر معارف دینی و سیرۀ اولیای اسلام استوار است. محبت مثال زدنی نسبت به مبدأ آفرینش، دعوت به حق‌پرستی، دوری از تن‌آسایی و خدمت به خلق و جوانمردی و توجه به ابعاد باطنی دین، از جمله اموری هستند که می‌توان از آنها به عنوان ویژگی‌های نخستین عارفان مسلمان یاد کرد. کلمات ایشان مشحون از اندیشه‌ها و حکمت‌هایی است که عرفای سده‌های بعدی، با توجه به مأثورات دینی و اصول حکمی، بدان چارچوبی نظری بخشیدند.
آقای حسین شکرابی تلاش کرده است با عنایت به منابع موجود در زمینه تاریخ عرفان، به تهیه فهرستی از عارفان سده‌های نخستین اسلامی، به همراه توضیح مختصر و ذکر برخی کلمات عارفانه ایشان،بپردازد. از آن کلمات می‌توان به اندیشه‌شناسی آنان ولو به طور اجمال دست یافت، همچنین ذکر منابعی که در آنها از اعلام مذکور یاد شده می‌تواند منبعی برای مراجعه اولیه محققان و پژوهشگران در زمینه تاریخ عرفان محسوب شود.