دیار نزدیک: روایتی تصویری از بازدید مناطق جنگی

عکاس کتاب در ابتدای آن، بیان کرده است: «متولد روزهای اول دهه 60 هستم. تمام خاطراتم از دوران جنگ، رزمندگانی هستند که به منطقه عملیاتی اعزام می شدند. 6 یا 7 ساله بودم که جنگ تمام شد، سال ها گذشت و من به عکاسی روی آوردم، دغدغه هایم نسبت به مسائل انسانی مرا به عکاسی اجتماعی و بحران سوق داد. زلزله بم، راهیان نور در ایران، جنگ لبنان، افغانستان، ترکیه، سوریه، بحران قحطی در سومالی، لیبی، بنگلادش و تونس از پروژه هایی است که در آن مشارکت داشتم. دیار نزدیک، ماجرای سفر به بیابان هایی است که ظاهری شبیه به هر بیابان دیگری دارند. اما یک نکته اینجا را برای من متمایز از هر مکانی شبیه به خود می کند و آن، خاطراتی با قدمتی بیست و چند ساله است که برای یک ملت باقی مانده است. اینجا در این نقطه از زمین، مردانی برای وطن جان داده اند، که من فقط خداحافظی شان را به یاد دارم، خیلی خوب به یاد دارم.»