فلسفه و بحران کرونا

خوشبختانه نتایج ارزشمندی از این جنبش فلسفی به دست آمد تا متعاطیان فلسفه خود را مؤثر دانسته و در باره بحران کرونا اندیشه‌ورزی نمایند:

پیش‌فرضِ خمود‌کننده‌ای در میان علاقمندان فلسفی مطرح بود که فلسفیدن منحصر به ارائه آراء فیلسوفان است. این جنبش توانست ضعف این پیش‌فرض را نشان دهد.
اندیشیدن و آزمودن اندیشه‌ها را در میان بسیاری از فلسفه‌دان‌ها با طراوت کرد.
به اقرار برخی از مشارکت‌کنندگان امید به اثر‌بخشی فلسفه و پویا بودن آن در دل برخی زنده شد.
حتی در میان کسانی که اعتقادی به این کار نداشتند این جرقه را زد که برخی دیگر وجود دارند که بر خلاف آن‌ها کاری را که از نظر آن‌ها ناممکن و بی‌فایده است دغدغه‌مندانه در معرض نظر‌پردازی قرار می‌دهند.
شوق و نشاط فلسفه‌ورزی را برای بسیاری پدید آورد. برای برانگیختن بیشتر این شوق و اشتیاق بودجه‌ای شخصی گذاشتم و جایزه‌ای را برای بهترین کارها قراردادم که به تمامی برندگان نیز داده شد.
نشان داد چگونه دامنه اندیشه فیلسوفان می‌تواند چالش‌های بشری را به خوبی مورد مداقه قرار دهد.
ظهور ویروس کووید 19 و سرعت و وحشت همه‌گیری آن بشر را با یک تکان شدید و سردرگمیِ فزاینده‌ای مواجه ساخت. ده‌ها سال است که بشر با چنین مسئله جهانی مواجه نشده است و به یکباره در بهت شرایط جدیدِ به وجود آمده، ناگزیر شده است یک بسیج همگانی و تلاش جهانی را برای مواجهه با این پدیده تدارک ببیند.

بحرانِ عالم‌گیری که صرفاً مربوط به بخشی و یا جنبه‌ای از حیات آدمی نیست و در نتیجه عواقب بحران کرونا او را به تلاش برای بررسی آن از تمامی ابعاد علوم و معارف بشری نموده است.

به نظر می‌رسد در شرایط بحرانی باید صرفاً تلاش نمود تا با علوم پیشتاز این بحران را فرونشاند.

اما از آنجا که برای فرونشاندن بحران صرفاً برخی شاخه‌های علمی باید در خط مقدم مبارزه با آن باشند، سایر متفکران که نمی‌توانند در خط مقدم حضور پیدا کنند باید بیکار ننشسته و سایر ابعاد بحران را متناسب با شاخه‌های علمی خودشان بررسی کنند و خلاقیت نظریه‌پردازی را به منصه ظهور بگذارند.‌

کتاب فلسفه و بحران کرونا اثر حمیدرضا آیت اللهی از انتشارات دانشگاه امام صادق ع منتشر شده است.