ناموجود
این کالا فعلا موجود نیست اما می‌توانید زنگوله را بزنید تا به محض موجود شدن، به شما خبر دهیم.
موجود شد باخبرم کن

آتشکده دیوان حجت الاسلام نیر تبریزی

دسته بندی: شعر و نثر ادبی

ناشر: جمهوری

سال نشر: 1390

تعداد صفحات: 384

امتیاز
1
نفر
1 از 5
فروش پیامکی این محصول
معرفی کتاب
مشخصات
نظرات کاربران
بریده های انتخابی شما

معرفی کتاب

این دیوان اشعار، دربردارندۀ سه بخش است:
الف) مثنوی آتشکده: در مراثی است و تعداد ابیات آن 2086 بیت است، این مثنوی را به سال 1309 هجری سروده و در پایان آن گفته است:
بس که دل سوز آمد این نظم رده آمد از هاتف به نام آتشکده
شکر کاین منظومۀ مشکین ختام در هزار و سیصد و نه شد تمام
ب) لآلی منظومه: دربردارندۀ قصاید و قطعات و مراثی و مدایح [و رباعیات و مفردات] در اوزان و بحور مختلف که دارای 959 بیت است که در حدود سال های 1314 ـ 1315 سروده است. در مطاوی آن چند نوحۀ ترکی و در پایان غزلی از حجت الاسلام آخوند ملامحمد و دو قصیدۀ فارسی از نیاز برادر صاحب ترجمه آمده است.
ج) دیوان غزلیات: دربردارندۀ غزلیات، رباعیات، مفردات، ساقی نامه و سه قصیدۀ عربی اوست. تمام این مجموعه ابتدا به دست حاج میرزا علی اکبر عماد مدون شده و بعد در سال 1347 شمسی با مقدمه و حواشی حاج میرزا عبدالرسول احقاقی چاپ شده است و دارای حدود پنج هزار بیت است.
در مقدمۀ این کتاب ابیاتی از این شاعر آمده است که خود «نیّر» می گوید: «من فقیه خشک و صوفی تر نیستم و به حکمت یونانی نیز اعتقاد ندارم؛ پیر طریقت من شاه اولیاء یعنی امیر مؤمنان علی است و با مهر او از قشری و صوفی و فلسفی بری هستم». در تحقیق این امر چنان به نظر می رسد که حجة الاسلام نیّر صوفی نیست ولیکن در مکتب عرفان قدم زده است؛ اما با مطالعۀ دقیق و و همه جانبۀ غزلیات وی و مثنوی آتشکده معلوم می شود که با عالم عرفان نیز میانه ای ندارد و بزرگان عرفا را آنچنان که شیخ عطار از ایشان نام می برد را نمی شناسد و وقعی نمی نهد و همین مطلب را نیز به زبان فلسفه بحث می کند و عارف را با صوفی یکی می داند.
آنچه در غزلیات وی شگفت انگیز است این است که وی غالب غزل های خود را با ذکر تخلص «نیّر» و کلمۀ پادشاه و شهنشاه و تاجدار به پایان برده و پس از بیت تخلص، همان کلمۀ شاه یا جهاندار را تفسیر کرده و از شاه ولایت علی (ع) یا اولاد اطهر آن حضرت به گونه ای بسیار زیبا و هنرمندانه نام برده است.
بررسی دقیق مثنوی آتشکده و غزلیات وی نشان می دهد که این شخصیت در حالی که سالیان دراز از محضر استادان فاضل و روحانی در جاهای مختلف بهره برده است و خود در مطالعات قرآنی و به ویژه علم کلام از سرآمدان زمانۀ خویش بوده و مقام و رتبۀ اجتهاد داشته است، در شعر و ادب فارسی و عربی و حتی زبان ترکی مطالعاتی عمیق داشته، لحظه ای از دیوان غزلیات حافظ و نوشته و سروده های سعدی غفلت نورزیده و از نکات دقیق ادبی و بیانی آگاه بوده و نکته های سربسته و مخصوصاً رندانۀ هر دو شاعر پرآوازه را به روشنی می فهمیده است و افزون بر همۀ این مسائل به نظر می رسد که مثنوی مولانا را بیت بیت از حفظ داشته و از مباحث کلامی و شیوۀ استدلال و احتجاج مولانا در همۀ خطابه ها و بحث ها در نوشتن و گفتن بهره می برده است.
فهرست مطالب این مجموعه بدین شرح است:
مقدمه؛ بخش اول: مثنوی آتشکده؛ بخش دوم: لآلی نامه که در دو بند مراثی و مدایح آمده است؛ بخش سوم: غزلیات، رباعیات، مفردات و ساقی نامه؛ تعلیقات و توضیحات.

اطلاعات کتاب

  • زبان کتاب: فارسی
  • سال نشر: 1390
  • چاپ جاری: 3
  • شمارگان: 1100
  • نوع جلد: جلد سخت
  • قطع: وزیری
  • تعداد صفحات: 384
  • ناشر: جمهوری
  • تصحیح و تعلیق: سید محمدرضا طاهری

برای ارسال دیدگاه لازم است وارد شده یا ثبت‌نام کنید

ورود یا ثبت‌نام

برای ثبت بریده ای از کتاب لازم است وارد شده یا ثبت‌نام کنید

ورود یا ثبت‌نام