حدود سی سال است که از توجه رسمی به برنامه ریزی زبان فارسی می گذرد و با توجه به نظم و سامانی که در حوزه برنامه ریزی زبان در مطالعات غربیان به وجود آمده است، این امید هست که با استفاده از مبانی نظری موجود بتوان به ارزیابی فعالیت های انجام شده پرداخت.روشن است که این ارزیابی از نوع تحلیل نظری است نه از نوع تحلیل خود زبان یا نگرش های زبانی کاربران آن.زیرا هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر این برنامه های زبانی بر کاربران زبان یا ارزیابی وضع زبان نیست، بلکه هدف ارزیابی رخدادهای واقعی برنامه ریزی زبان فارسی از نظر انطباق یا عدم انطباق با مبانی نظری مطرح در حوزه برنامه ریزی زبان به عنوان یک حوزه علمی است. در کتاب پیش رو تلاش شده است با بهره گیری از آثار گذشتگان ضمن معرفی اجمالی و در عین حال سامان مند حوزه برنامه ریزی زبان و ارائه تصویری نظام مند از مولفه های اجرایی آن، تاریخ برنامه ریزی رسمی زبان فارسی در ایران از نظر انطباق یا عدم انطباق با این تصویر مورد بررسی قرار گیرد.