شب جایی که من بودم: بر اساس زندگی شهید محمد مهدی خادم الشریعه

ته لهجه خراسانی داشت. در یک لحظه فکر کردم که دوستی ما تداوم پیدا خواهد کرد. اما ته دل به خودم خندیدم: آقا پسر، آقای دکتر رفیق باز! ... تو که وقت نمی کنی پنج سال یه بار به رفقای قدیمی ات یه تلفن یا ایمیل بزنی، دنبال دوست و رفیق جدید می گردی؟!

گفتم: «ممکنه برای شما جالب باشه ... ولی من تو این اتاق فقط کارمو انجام می دم.» کیفش را از روی پاهایش برداشت و روی یک صندلی لهستانی خالی گذاشت. بعد گفت: «ملال دلچسبی داره ... نشون میده آدم می تونه در تنهایی و سکوت بشینه و یه کار مهم انجام بده. روی من که همچین تاثیری داره.»