فلسفه در دادگاه ایدئولوژی

خلط مسائل سیاست با فلسفه، از فلسفه توقع مصلحت اندیشی نباید داشت، فلسفه و آرای همگانی، این یادداشت طنز نیست؛ گزارش است از جمله مقالات این اثر است که هر کدام در قالب یک فصل تنظیم شده است.

همچنین فلسفه در مواجهه با غرور و حماقت، خلط وجود و ماهیت: زمینه ساز اختلافات، نقد وضع تفکر موجود و فلسفه در دادگاه ایدئولوژی عناوین فصل های پنجم تا هشتم این کتاب است.

در بخشی از مقدمه این اثر به قلم دکتر رضا داوری آمده است: این دفتر متضمن هفت مقاله یا یادداشت است. هر یک از این یادداشت ها در مناسبت های خاص برای پاسخ دادن به بعضی اشکال ها و اعتراض ها و رفع سوء تفاهم ها و نشان دادن بی بنیادی نزاع های ظاهرا فلسفی نوشته شده است.

در این نوشته ها گرچه دفاع از خود ظاهرتر است، اما در حقیقت از فلسفه دفاع شده است. هر کس که به فلسفه وارد می شود در مباحث و مسائل، نظری دارد و طبیعی است که از نظر خود دفاع کند. گروهی که گرچه اهل قلم و بیانند فلسفه نخوانده و داعیه فلسفه دانی هم ندارند، اما شاید تعلقی به یک ایدئولوژی داشته باشند. این گروه گاهی با هرچه که در دایره ایدئولوژی آنها نگنجد، مخالفت می کنند.
وی می افزاید: گروه دوم کم و بیش درس فلسفه خوانده اند و قهرا با فلسفه های موافقند و با فلسفه هایی میانه ندارند. این گروه اگر به شدت تحت تأثیر ایدئولوژی ها نباشند وارد نزاع و جدال نمی شوند، چنانکه غالب استادان فلسفه ما خود را از نزاع ها و جدال های بیهوده برکنار نگه داشته اند.

من نگفته ام که مدعیان و مخاطبان من بر خطا هستند و نادرست گفته اند. نظر من این است که آنها سخن مرا به محکمه ایدئولوژی برده اند و درباره آن حکم کرده اند و اگر خیال می کنند فلسفه می گویند گفتارشان هرچه باشد، فلسفه نیست و بنابراین در غالب موارد نزاع های بی وجه و بیهوده بوده است. من کاری به عقاید و آرای اشخاص ندارم، اما وقتی چیزی می گویند که فلسفه نیست و نامش را فلسفه می گذارند. آیا نباید و نمی توان به آنها گفت که در نام گذاری بی دقتی و اشتباه کرده اند!!