این اثر خاطرات عبیری از سال های اسارت را در بر می گیرد. وی که دوره های آموزشی خود را در آمریکا گذرانده بود، با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به کشور بازگشت. جنگنده این خلبان پس از انجام عملیات هدف گلوله های ارتش قرار گرفت و خلبان عبیری پس از اجکت در یکی از روستا های عراق فرود آمد.
عبیری در سال 1364 به اسارت درآمد و سال 1369 آزاد شد. جایگاه نظامی او باعث شد تا مدتی در اداره استخبارات عراق مورد بازجویی قرار بگیرد و سپس به ارودگاه تکریت منتقل شود. در خاطرات اسیران بیشتر با شرح انواع شکنجه و آزار و اذیت ها روبه رو هستیم، ولی عبیری در خاطراتش بیان می کند، مساله ای که بیشتر باعث آزار آن ها می شد، وجود نیرو های نفوذی عراق و افراد خود فروخته ای بود که به گروهک منافقین پیوسته بودند و باعث اختلاف میان اسیران می شدند.