با توجه به اینکه بسیاری از خطاکنندگان که از ارکان تقویت کننده وابستگی فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به بیگانگان هستند نسبت به تطهیر برخی سازمانهایی که در گذشته دچار اشتباه شدهاند اصرار دارند، از این رو کتاب «قوم تباهی» با نگاهی انتقادی به یادنامه مئیر عزری به دنبال تببین چنین فضایی است.
نگارنده معتقد است: «اگر چه نظام سیاسی امروز ایران از ابتدای پیروزی انقلاب در برابر نژادپرستان حاکم بر فلسطین اشغالی، انحصارطلبان جهانی و سازمانهای مخفی سیاسی موضع مشخص و روشنی داشته است اما این موضعگیری ناشی از دشمنشناسی دقیق نتوانسته است در عرصه فرهنگ کشور بستری مناسب بیابد.»
این کتاب در دو بخش تنظیم شده که نگارنده بخش اول را در دو دفتر دنبال کرده است. در دفتر اول با پرداختن به مساله مهاجران ایرانی در آمیزش با مردم اسرائیل، با بررسی شاهکلید گشاینده درهای بسته به گذشتن از دریچهها و رسیدن به آن سوی دروازهها میپردازد.
در دفتر دوم با بررسی احزاب ایرانی، بازدیدهای دوسویه جوانان و دانشجویان بررسی شده است. در این دفتر به یهودیان ایران و سرشناسان آنان و همچنین یهودیان سرفراز ایرانی در اسرائیل نیز پرداخته شده و سرانجام در بخش دوم با نگاهی انتقادی، نقد و نظر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران را بیان میکند.
گزیده کتاب
با توجه به اینکه بسیاری از خطاکنندگان که از ارکان تقویت کننده وابستگی فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به بیگانگان هستند نسبت به تطهیر برخی سازمانهایی که در گذشته دچار اشتباه شدهاند اصرار دارند، از این رو کتاب «قوم تباهی» با نگاهی انتقادی به یادنامه مئیر عزری به دنبال تببین چنین فضایی است.
نگارنده معتقد است: «اگر چه نظام سیاسی امروز ایران از ابتدای پیروزی انقلاب در برابر نژادپرستان حاکم بر فلسطین اشغالی، انحصارطلبان جهانی و سازمانهای مخفی سیاسی موضع مشخص و روشنی داشته است اما این موضعگیری ناشی از دشمنشناسی دقیق نتوانسته است در عرصه فرهنگ کشور بستری مناسب بیابد.»
این کتاب در دو بخش تنظیم شده که نگارنده بخش اول را در دو دفتر دنبال کرده است. در دفتر اول با پرداختن به مساله مهاجران ایرانی در آمیزش با مردم اسرائیل، با بررسی شاهکلید گشاینده درهای بسته به گذشتن از دریچهها و رسیدن به آن سوی دروازهها میپردازد.
در دفتر دوم با بررسی احزاب ایرانی، بازدیدهای دوسویه جوانان و دانشجویان بررسی شده است. در این دفتر به یهودیان ایران و سرشناسان آنان و همچنین یهودیان سرفراز ایرانی در اسرائیل نیز پرداخته شده و سرانجام در بخش دوم با نگاهی انتقادی، نقد و نظر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران را بیان میکند.