جلوه های ذکر خدا در زندان های رژیم پهلوی

این اثر شامل برگزیده خاطرات جمعی از زندانیان سیاسی قبل از انقلاب در 6 فصل با عنوان‌های «دین و اعتقادات»، «قرآن و هدایت»، «نماز و مقاومت»، «دعا و مصونیت»، «رمضان و مغفرت» و «عاشورا و شجاعت» است. نویسنده «جلوه‌های ذکر خدا در زندان‌های رژیم پهلوی» در آغاز هر فصل موضوع خاطره‌نگاری را از منظر محوریت آن فصل شرح داده است. تمام خاطرات ذکر شده در کتاب اعتقادت و باور‌های دینی زندانیان انقلابی در زندان‌های رژیم پهلوی را به تصویر کشیده و به استقامت و بردباری آن‌ها در مقابل سختی‌‌ها و شکنجه‌ها پرداخته است. نویسنده در نگارش این اثر از منابع مختلفی همچون «یادداشت‌های زندان»،‌ «خاطرات عزت‌شاهی»، «نیم‌قرن خاطره و تجربه»،‌ «خاطرات مرضیه حدیدچی»، «خاطرات احمد احمد»، «تاریک روشن»، «تلخند زندانی»، جلد سوم «جام شکسته» و «سه هم‌پیمان عشق» استفاده کرده است. در صفحه 45 کتاب در خاطره‌ای با عنوان «فرصت خودسازی» برگرفته از کتاب «خاطرات احمد احمد» نوشته محسن کاظمی آمده است: «وقتی بچه‌های حزب در زندان شهربانی شناخته شدند، نماز را به جماعت می‌خواندیم. پس از آن آشنایی، سوالاتی برایمان مطرح شد. این سوالات ما را به فکر واداشت. به این نتیجه رسیدیم که قبل از پرداختن به سازندگی جامعه، لازم است که ابتدا خود را ساخته باشیم. دیدیم که زندان، فرصت خوبی برای خودسازی است. شب‌ها و روزهای زندان وضعیت یکنواختی داشت و ما برای گریز از آن، تمام ساعات و لحظات خود را به صورت منظم برنامه‌ریزی کرده ‌بودیم. به جرات می‌توان گفت که ما در این زندان وقت تلف شده‌ای نداشتیم. از بامداد تا شامگاه اوقاتمان با عبادت، دعا،‌ کلاس، بحث، ورزش، تعامل و تحلیل اخبار، نظافت و...می‌گذشت. آقای انواری به دو شکل عمومی و تخصصی (فقه و اصول) کلاس گذاشته بود و آقای حجتی کرمانی نیز به تفسیر قرآن می‌پرداخت. از زیباترین صحنه‌های این روزها، ‌نماز‌های جماعتی بود که در اتاق‌های آیت‌الله انواری و حجت‌الاسلام حجتی کرمانی برپا می‌شد. مراسم‌های مذهبی توسل و دعای کمیل هر هفته با مداحی دوستان به ویژه اکبر صلاحمند و محمدباقر صنوبری و محسن حاجی مهدی و خطابه‌های آقای حجتی کرمانی دنبال می‌شد.»