دو دریا اشک

شعر با عنوان «نوحه ی اربعین» از کتاب انتخاب شده است:
قبر حسینم شد عیان محمـل مران ای ساربان
با ما در این صحرا بمان محمل مران ای ساربان
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجــــا شد از بالای نی عرش خدا نقش زمین
افتــاده در دریـــای خـون قــرآن ختم المرسلین
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجا ز خیـــرالمرسلین، یـک بــاغ گل پرپر شده
آغــوش خـــــونین حسین قبــر علی اصغر شده
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجــا ز بیـــــداد خـزان پــــرپـر گــل لیلا شده
اینجــا جـدا بـا تیغ کین دست از تن سقّا شده
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجـا گلــوی پـــاره را در مــوج خـــون بوسیده ام
اینجـا بــه زیــــر دست و پـــا دستِ برادر دیده ام
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجـا هنــــوز از قتلگـــه آیـــد صـــدای مــــادرم
در مـــوج خـــــون زد دسـت و پــا بــرابرم برادرم
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من

اینجا علمـدار حسین افتــاده بــی دست و علـم
هم گشته فرق او دو تا هم گشته دست او قلم
اینجا همه گل های من
پرپر شـده ای وای من