پاسداران وحی

معرفی کتاب

آقای خلجی که این اثر را بازنویسی کرده است در سرآغاز کتاب به بررسی اهمیت موضوع امامت به عنوان فعال ترین حوزه ی فکری مسلمانان پرداخته اند که ضرورت وجود امام علیه السلام در هر عصر را بررسی کرده اند. در ادامه ی این بخش مسئله ی سقیفه به عنوان اولین نقطه ی انحراف از تعالیم پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم در موضوع جانشینی امام طرح گشته است و ضرورت الهی این جانشینی مورد تدقیق قرار گرفته است.
در ادامه پس از ذکر مقدمه ی نسخه ی اصلی کتاب، فصل یکم به آیه ی اولی الامر و فصل دوم به آیه ی ولایت پرداخته است. از آنجا که این دو آیه از جمله آیات بسیار مهم در موضوع امامت هستند، کتاب به عنوان مقوم هایی به نظریه ی امامت شیعی به این دو آیه استناد کرده است و تحقیق لغوی و روایی بر این دو آیه اقامه کرده است.
فصل سوم کتاب به تبیین آیه ی 124 سوره ی بقره پیرامون امامت حضرت ابراهیم علیه السلام پرداخته است. از جمله مواردی که در این فصل تذکر داده شده است اولاً مسئله ی به امامت رسیدن ایشان بعد از آزمایش های گوناگون (پس از نبی شدن) و ثانیاً تقاضای تداوم امامت در نسل شان است.
در تحکیم الهی بودن تعیین جانشین برای پیامبران، فصل های چهار و پنجم با بیان داستان حاکم شدن طالوت و آیه ی اصطفاء چنین استناد می کنند که در موضوع رهبری خداوند همواره در انتخاب خلفاء الله فعالیت داشته و بهترین مخلوق خود در هر زمان را برای این کار انتخاب می کند. در نهایت با آنچه در این پنج فصل گفته شده، مروری کوتاه بر امامت و رکن اصلی آن که انتخاب الهی است مورد تحقیق واقع شده است.
فصل ششم کتاب بطور تخصصی به آگهی امام به علم غیب پرداخته است و با بررسی آیات غیب در ابتدا نشان می دهد که سه دستگی در آیات قرآن وجود دارد و گروهی از آیات بعضی بندگان خداوند را به خواست خدا دارای علم غیب می دانند. بدین ترتیب ادعای امکان وجود علم غیب در اشخاص را اثبات کرده و در شئون امام به دنبال مصادیق این علم می گردد. مجددا قسمت انتهایی این فصل با استفاده از روایات مختلف استحکام استدلال عقلی و قرآنی ذکر شده در باب علم غیب امام را بیشتر کرده و وجوهی از این علم را روشن می کند.
فصل هفتم با عنوان «عاشورا و امام حسین علیه السلام» که آن را می توان فصل پاسخ به شبهات کتاب «شهید جاوید» هم نامید، به بررسی خطاهای آقای صالحی نجف آبادی در کتاب شهید جاوید پرداخته است. در این فصل ابتدا مشکل کتاب را در سه خطای اساسی آگاه نبودن امام علیه السلام از شهادت خود، ضرر داشتن شهادت امام برای اسلام، و دفاع شخصی بودن واقعه ی عاشورا طبقه بندی کرده است. سپس در ادامه با استفاده از آنچه بر مبنای آیات و روایات در شش فصل اولیه ی کتاب تذکر داده است، این سه خطا را مخالف با اعتقادات بررسی شده دانسته است. نویسندگان در این بخش همچنین تناقض های استدلالی میان بخش های خود کتاب را هم به مدد گرفته اند تا مشخص کند که در هر جا نیاز بوده نویسنده ی محترم شهید جاوید امام را معصوم از خطا دانسته و در جای دیگر بر حسب نیاز امام را ناآگاه از آینده و در معرض بلکه در حال ارتکاب به خطا معرفی کرده است.
در این بخش همچنین منابعی که نویسنده از آنها بهره برده مخصوصا تاریخ طبری مورد تدقیق استدلالی قرار گرفته است که نتیجه ی آن در درجه ی اول توبیخ نویسنده ی شهید جاوید به علت اعتماد بیش از حد به این کتاب بوده و در درجه ی دوم وجود نظریاتی خلاف نظر نویسنده شهید جاوید در همان تاریخ طبری!