درآمدی بر شیعه شناسی

.این اثر برای سطح کارشناسی، طراحی و تدوین شده است و سرفصل های پیشنهادی ناشر مواردی چون شیعه در لغت و اصطلاح، پیدایش شیعه، آشنایی با مصادر و ادوار آن و ویژگی های اعتقادی بوده است. این کتاب دارای پنج بخش و مقدمه نویسنده است.
بخش اول به مقدمات و کلیات اختصاص یافته است.این بخش شش فصل دارد. در بررسی لغت شیعه نویسنده سه معنا را ذکر می کند 1. اطاعت و پیروی 2. نصرت و یاری 3. توافق و هماهنگی. در ادامه نویسنده برای تعریف اصطلاحی شیعه چندان معنا را ذکر کرده است و در همه تعاریف بر ارجحیت و افضلیت علی علیه السلام تاکید شده است. نویسنده از علامه طباطبایی برای تعریف شیعه نقل می کند که چون آنان خلافت بنی امیه و بنی عباس را نپذیرفته و امامت را حق فرزندان فاطمه زهرا می دانستند، شیعه نامیده شده اند. البته برای پیروان امیرالمومنین علی علیه السلام، الفاظی دیگر نیز مثل رافضه به کار رفته است از آنجا که شیعه پیوسته با حکومتهای جابر اموی در مبارزه و جهاد بوده است، آنان را به رافضی لقب داده اند که این لفظ نیز چون واژه شیعه دارای معانی گوناگونی است. در ادامه منشا پیدایش اصطلاح شیعه از زمان پیامبر بزرگ اسلام بررسی شده است که اول بار ایشان این لفظ را به کار برد و فرمود:یا علی، انت و اصحابک فی الجنه، انت و شیعتک فی الجنه. سپس نویسنده به این نکته می پردازد که فرقه های شیعه هر چند در طول تاریخ بسیار بوده اند اما امروزه بسیاری از آنها منقرض گردیده اند و صرفاً نامی از آنها باقی مانده است. امروزه فرقه های مطرح شیعه که پیروانی نیز دارد عبارتند از امامیه، زیدیه و اسماعیلیه.
در فصل بعد درباره تاریخ و منشا پیدایش شیعه بحث شده است و نویسنده سه نکته را یادآور می شود1.تشیع به معنای اعتقاد به امامت بلافصل علی علیه السلام و منصوص بودن امامت او. 2.تشیع به معنای باور به لزوم محبت به علی علیه السلام 3. تشیع به معنای افضلیت ایشان بر دیگر صحابه. سپس فرضیه های نادرست در تاریخ و منشا پیدایش شیعه را مثل فرضیه های عبداللَّه بن سبا، و یا ارتباط ساخته شدن مذهب شیعه به دست ایرانیان را نقد و ارزیابی می کند و آنها را نادرست می داند. در این بخش که حجیم ترین قسمت کتاب نیز می باشد، نویسنده در ادامه به تاریخ شیعه و دوره های مختلف حیات امامان شیعه در دوران خلفا،عصر امویان و عباسیان می پردازد.فصل پایانی این بخش به منابع شیعه در اصول و فروع دین اختصاص یافته است و در این باره به قرآن کریم،سنت پیامبر اکرم،گفتار و رفتار اهل بیت علیهم السلام و عقل اشاره شده است.
بخش دوم کتاب به توحید و عدل نام گرفته و در دو فصل به این امر پرداخته شده است.
بخش سوم کتاب نبوت و امامت نام دارد. نویسنده در شش فصل به مسائلی چون نبوت، و وجوب عصمت نبی، حقیقت و احکام امامت اشاره می کند و امامت را از جنبه های گوناگون چون الگو بودن امام در اخلاق و رفتار، تعلیم دادن معارف و احکام دین،رهبری سیاسی و اجتماعی جامعه اسلامی و هدایت باطنی، مورد بررسی قرار می دهد. سپس نویسنده صفات امام را عصمت، علم، کمالات نفسانی، افضلیت بر دیگران ذکر می کند. در ادامه به نصوص امامت امیرالمومنین پرداخته می شود که چند نمونه از آنها مثل آیه ولایت، تبلیغ، اکمال دین، حدیث غدیر، حدیث منزلت و حدیث ثقلین را آورده است.
بحث دیگری که نویسنده به آن پرداخته، مهدویت در اسلام است و به سوالات موجود در این باره پاسخ داده شده است.مباحث دیگر در این بخش رجعت و غلو است.
بخش چهارم کتاب به معاد اختصاص یافته است و نویسنده در بحث شفاعت به اشکالات وهابیان پاسخ داده است.بخش پایانی کتاب به چند فرع فقهی مثل تقیه،بدعت،کیفیت وضوء،سجده بر زمین،خمس و ازدواج موقت پرداخته است.