کتاب «ادبیات و انقلاب؛ نویسندگان روس» به سرنوشت ادبیات روس در دوران تسلط لنین، ژدانف و خورشچف می پردازد؛ دورانی آشنا و پرفراز و نشیب. نویسنده در این اثر نبوغ و پایان تلخ بلوک، یسنین و مایاکوفسکی را از نظر می گذراند و رمان بی نظم و مغفول مانده ی گورکی و زندگی کلیم سامگین را مرور می کند. همچنین گزارشی تیزبینانه درباره ی جنگ داخی و آثار آیساک بابل و شولوخوف است و نشان می دهد که شولوخوف چگونه توانست در آنِ واحد هم از زبان ناسیونالسیت ها سخن بگوید و هم کمونیست ها.
کتاب تفسیری خردپسند از طفره ها و شهامت های گه گاهی ارنبورگ ارائه می کند و با لحنی حماسی شرح می دهد که چگونه پاسترناک در «دکتر ژیواگو» صدای روسیه را منعکس می کند. در «ادبیات و انقلاب» سرنوشت ادیبانی همچون فادیف و شاعرانی همچون گومیلیوف، ماندلشتام و آخماتووا آمده است و این که چگونه نسلی از بهترین نویسندگان روسیه سوختند و صداشان در گلو خفه شد.