تذکره الاولیاء

کتاب تذکرةالاولیای شیخ فریدالدین عطار نیشابوری که در حدود سال 617 قمری یعنی در آستانه ی تاخت و تاز مغولان در ایران، به نگارش درآمده است، اثری است ارجمند و تقریباً بیمانند در شرح احوال 97 تن از بزرگان دین و عرفان اسلامی که با نام و یاد امام جعفر صادق(ع) آغاز می شود و با «ذکر امام محمد باقر(ع)» پایان می گیرد. شیخ عطار که عارفی وارسته و حکیمی دانشمند و صاحب تألیفات بسیار به نثر و به نظم است، به قول خودش «جماعتی از دوستان را می دید که رغبتی تمام به سخن مشایخ طریقت داشتند، که هیچ سخن بالای سخن ایشان نیست، و لذا التقاطی کرد از برای خویش و از برای دوستان.» در این مجموعه ارجمند نام هیچ یک از بزرگان اولیاء و مشایخ از قلم نیفتاده است و لذا منبعی گرانمایه برای اهل تحقیق در این زمینه است.