پس از رحت پیامبر (ص)، 25 سال سکوت و انتظار، ارمغان مردم به علی (ع) بود، تا آن که پس از قتل عثمان، حضرت علی (ع) به تقاضای بسیاری از انصار و مهاجرین، به خلافت برگزیده شد. زمامداری حضرت علی (ع) که سراسر عدل و دادگری و احیای سنت های پیامبر بود بر گروهی سخت و گران آمد. این مخالفت ها به نبردهای سه گانه با ناکثین، مارقین و قاسطین انجامید. نبرد با مارقین، نبرد با گروهی بود که علی را وادار به پذیرش حکمیت کردند. اینان که همان خوارج هستند، در نهروان با آن حضرت جنگیدند؛ علی (ع) در این نبرد پیروز شد، اما خوارج کینة او را در دل هایشان نهفته داشتند. سرانجام علی (ع) پس از حدود پنج سال حکومت در شب 19 رمضان سال 40 هـ . به دست ابن ملجم مرادی ـ که یکی از خوارج بود ـ ضربه خورد و در بیست و یکم همان ماه به شهادت رسید. کتاب حاضر، فصلی از تاریخ صدر اسلام است که بخشی از زندگی حضرت علی (ع) را مورد بحث و پژوهش قرار داده است که برخوردهای اجتماعی ـ سیاسی آن حضرت را طی سال های دهم تا چهلم هجرت مجسم می کند. این مباحث که در دو فصل تنظیم گردیده، دارای عنوان های: سقیفة بنی ساعده؛ و دورة خلف و خلافت امیر مومنان علی (ع) است.