پشت پرده ی ملکوت

شاعر «پشت پرده ملکوت» در ابراز ارادت خود به آستان اهل بیت و بیان عقاید مذهبی خود، دغدغه های فراوان دارد؛ دغدغه ای که در غزل های آغازین کتاب بخوبی خودنمایی می کند.
شاعر این مجموعه بخوبی می داند که تاریخ ادبیات فارسی و بویژه چند دهه اخیر سرشار است از دفاع این و آن از عقاید خود و از دیگر سو با شیوه های ادبیات آیینی به نظر آشنایی کافی نیز دارد، اما نمی خواهد پا در مسیر بیان کلیشه ای از اهل بیت بگذارد و به دنبال راه تازه ای است برای این عرض ارادت؛ راهی که به واسطه عبور از میان اعتقادات به راه رفتن بر لبه تیغ می ماند.
در این مسیر مردانی مانند بسیاری از آثار غیرآیینی خود بیش از سایر تکنیک ها از عنصر روایت برای مدرن نمایی غزل خود استفاده می کند و تلاش فراوانی دارد که این روایت به ساختارگرایی غزلش بینجامد.