گزیده کتاب

شبی که شیطان دور زمین حصار کشید

تمام انسان ها را گناه کار کشید

هر آن چه سنگ هبل، هر چه چوب عزی شد

برای سجده خدایان بی شمار کشید

طناب وسوسه را بر گلوی خود آویخت

و آدمیت خود را بشر به دار کشید

خودش برای خودش میله های زندان شد

خودش برای خودش نقشه فرار کشید

قباحت از هوس و کینه و خیانت رفت

بشر گناه خودش را بلند جار کشید

خدا به فکر تو افتاد و بعد در ذهنش

تو را نجیب ترین مرد روزگار کشید

تو نقطه ای بودی و برای چرخیدن

به دور تو دنیا را در این مدار کشید

تو را دوای شفابخش و مکه را بیمار

تو را شراب، ولی مکه را خمار کشید

کشید و گفت که زیباتری به هم زد و باز

هزار بار به هم زد هزار بار کشید

تو را شبیه خودت آفرید و بعد از آن

خدا نشست و چهل سال انتظار کشید

رسید لحظه موعود، آن شبی که تو را

دوباره حس غریبی سر قرار کشید

دهان کوه به شوق تو باز ماند و خدا

برای با تو نشستن تو را به غار کشید

تو عاشقش شدی و پشت پرده ی ملکوت

خدا هم عاشق شد و پرده را کنار کشید

تو را گرفت در آغوش، گل شدی و نسیم

وزید و عطر تنت را به شوره زار کشید

کویر با تو شکفت و ترک ترک خندید

دوباره لبخندت طرحی از بهار کشید!