روش؛ طبیعت طبیعت

. این اثر از مجموعه کتاب های ادگار مورن جامعه شناس و اندیشمند غربی چپ گرای است که در دهه های گذشته با تعدیل مواضع خویش، سعی در ارائه گفتمان جدیدی در حوزه فرهنگ و علوم انسانی داشته است. او با انتقاد به روش-شناسی رایج در علوم اجتماعی غرب، سعی در ترمیم و بهسازی فرایند شناخت در حوزه های انسانی و اجتماعی دارد. کارهای معرفت شناختی وی انقلابی اند، زیرا کوشیده مثلث ارتباط ایدئولوژی، سیاست و علم را از طریق آنچه پیچیدگی می نامند، بازاندیشی کند و این کار را با بازنگری در شناخت انسان آغاز کرد. این اثر با موضوع اولیه فیزیس که در جهان مادی (فیزیکی) زندگی و انسان مشترک است به دنبال ایده معنادار در باره موجودات مادی است. همچنین سازمان زیستی و سازمان انسانی- اجتماعی را از زاویه سازمان فیزیکی مطرح می کند و در هر مرحله ای از تکوین مفهوم فیزیکی سازمان، مثال ها یا موارد زیست شناختی انسان- جامعه شناختی آن ها را جهت فهم بیشتر مطلب می آورد. این کار سبب سردرگمی اذهانی می شود که فیزیک، زیست شناسی، انسان شناسی و جامعه شناسی را حوزه های مجزا و بدون ارتباط می دانند و مولف در این اثر در پی آن است تا خواننده را متوجه این معنا کند که پدیده ها و مسائل زیستی و انسانی- اجتماعی برای آنکه قابل درک و فهم شوند به زیر ساختارهای سازمانی، یعنی به فیزیک نیاز دارند. این کتاب از بحران عصر ما اغاز می شود و بدان باز می گردد. ریشه ای بودن بحران جامعه و ریشه ای بودن بحران بشریت مولف را بر آن داشت تا در جستجوی نظریه ای ریشه ای باشد. بشریت به سیاسیت نیاز دارد و سیاست به انسان- جامعه شناسی و این انسان – جامعه شناسی خود نیاز دارد تا با دانش طبیعت پیوند یابد که این پیوند مستلزم تجدید سازمان زنجیره ای ساختار دانش است. این اثر در سه بخش نظم، بی نظمی و سازمان؛ سازمان (سازمان فعال) و سازمان احیا شونده و زاینده تدوین شده است .