درآمدی به فلسفه افلوطین

افلوطین یا پلوتینوس (204 تا 270م) آخرین فیلسوف بزرگ یونان و از بزرگترین فیلسوفان غرب است که تأثیر عمده ای در تحول افکار مسیحی در فلسفه غرب داشته است. افلوطین صاحب فلسفه خاصی بود که بعدها محققان اروپایی قرن نوزده آن را فلسفه نوع افلاطونی نامیدند. کتاب حاضر مقدمه ای است بر آرای و اصول فلسفی این فیلسوف «احد» یا مبدأ نخستین که اصل همه موجودات علوی و سفلی است، «عقل» که با آن وجود و حیات و علم و کثرت معقولات ظاهر می شود، «نفس» که پس از عقل قرار دارد و بالاخره «طبیعت» که همان عالم محسوس است که از نفس ناشی شده و درست نقطه مقابل احد است، از جمله مفاهیم و مباحثی است که در این کتاب بدانها پرداخته شده است. شرح احوال و آثار افلوطین و نظراتش درباره افلاطون، سقراط و ارسطو، برخورد وی با دین و عرفان و بالاخره شاگردان وی و تأثیر نظراتش در مسیحیت و اسلام از دیگر مطالب کتاب حاضر است. چاپ نخست این کتاب در سال 1358 (انتشارات انجمن فلسفه ایران) صورت گرفته است.