یک دم

نویسنده در مقدمه این کتاب نوشته است:
روز 6 ماه محرّم است، قرارست در حسینیه لباسفروشان تهران بعد از توسل، سینهزنی همحال و اشک بیتابانه منتظرند و من که ازنوحه خوانی سالهاست فاصله گرفته ام مجبورمبرای سینه زنان سروده ایی آهنگین «دَم» داشته باشم ولی دستم خالی است می بایست برنامه ریزی کرد امّا فرصتی برای فکر کردن ومضمون سازی و فضاسازی نیست ناچار میان راه زمزمه کنان توقف میکنم و مصرعی به ذهنم میرسد، شکسته بسته یادداشت میکنم و عجولانه کنار هم میچینم.به حسینیه میرسم و از روی نسخه بدخطّی برای سینه زنان خوب و عاشق میخوانم و جواب میگیرم و زمان و مکان و حال جواب دهندگان آبی به روی کار می آرد و استقبال میشود.
مجلس تمام میشود و مُسّودة مُچاله شده و عرق زده ایی در دستم میماند و دوستداران به گمان اینکه شعری ناب است همان تک نسخه را میگیرند تا اینکه بعد مدتها علاقمندان پیگیر نوحه ها میشوند و به دنبال تمامی آنهاتا آقا محمدمهدی انسانی «پسرم» همّت میکند و پرسان پرسان یکی یکی برخی از آنان رابه دست می آورد و پراکنده ها را جمع میکند و بالاخره یک مجلّد کوچک به صورت جیبی به نام «یک دَم» شکل میگیرد.
با همه کاستی ها در تاریخ شعر آیینی همیشه دست شاعر در سرودن بالاخص دَم و نوحه بسته بوده و کمتر فضا برای نوآوری، خلاقیت در آن دیده میشود و بیشتر احساس و عواطف آن را احاطه کرده است، البته محدودیت کارشاعر در سرودن «دَم» عدم انگیزه صحّت کار را توجیه نمیکند با توجه به اینکه از دیگر سو محدودیت های ادبی، تاریخی و آیینی را نیزباید در نظر داشت تا امواج احساسات، را ازهیچ خط قرمزی عبور ندهد و راههای سوء تعبیرها و کج فهمی ها گشوده نشود ونوحه سرایان محترم و صافدل را آماج انتقادها وهشدارها قرار ندهند.
امیدوارم کار حاضر که اضافاتی نیز دارد و همراه با سیدی اجرای سبک های سُنّتی می باشدمورد استفاده خادمان آستان خاندان علیهم االسّلام و موجب خرسندی موالیان بزرگوارمان قرار گیرد و مقبول حضرتشان انشاءا...