عقلانیت معرفت از دیدگاه علم شناسی پوپر

نظریة پوپر بر مبنای نقدگرایی شکل گرفته است. او پایه ای ترین عنصر عقلانیت را انتقاد می داند. با این نگرش، نظریه ای معقول است که در برابر انتقادها مقاومت کند. پوپر معتقد است، همه چیز حتی امور اخلاقی، اجتماعی و سیاسی باید نقادی شود. این فلسفه پیامدهای مثبت بسیاری در مباحث معرفت شناسی دارد. برای نمونه، نفی حجیت مشاهده و حس، سنت گریزی، تشجیع در نظریه پردازی و … البته با این وجود انتقاداتی نیز بر این نظریه وارد است. نخست این که پوپر با وجود اصرار بر واقع گرایی، در تفسیر آن اطمینان را سلب می کند؛ زیرا او می گوید راه اثبات معتبری برای واقعیت وجود ندارد. در اصل تلاش برای برهانی کردن واقعیت، رویکردی اشتباه به مسئله ای بدیهی است. از طرف دیگر، در این روش معیاری برای حقیقت وجود ندارد. با این دید مفاهیم بدیهی نظیر؛ نزدیکی به واقعیت و دوری از آن، معنای خود را از دست می دهند. این کتاب با معرفی اجمالی اندیشة پوپر، پیامد ها و برخی انتقادهای وارد بر آن را بررسی می نماید.