ترانه های عاشق آواره

این ترجمه منتخبی است از شعرهای هفت دفتر "البیاتی "، شاعر عراقی، متولد: 1926 که عبارت اند از :متون شرقی, مرثیه ها, بستان عائشه, ماه شیراز, شرح حال دزد آتش, سرزمین سنبله, و نوشتن بر گل. مترجم کتاب یادآور می شود: شعر البیاتی همواره از درونمایه ای سیاسی برخوردار بوده است؛ اما از پس این تحول و تطور تدریجی که از دوره سوم آثار البیاتی آغاز می شود, صور اسطوره ای ـ عرفانی با درونمایه های سیاسی ـ تغزلی درهم می آمیزند... او در پی آن است که دنیا را با شعر و انقلاب, و مرگ و کوچ به چنگ آورد. عشق او اما عشق بینوایان و تهیدستان است نه عشق اشراف و شکمبار گان و شادخواران. محبوبه او مغصوبه ای است که یادش با تبعید, غربت, ناکامی, گرسنگی و اندوه در آمیخته است :عشق من بزرگتر از من است/ بزرگتر از این جهان است/ مرا بینوایان عاشق/ پادشاه رویا قرار داده اند/ و پیشوای غربت و تبعید/ به نام تو/ ـ مجنون وار ـ/ خدا را صدا می زنم.