این نسخه مثنوی شریف که مرکز نشر دانشگاهی برای اولین بار توفیق طبق و نشر آن را بصورت عکسی پیدا کرده است، قدیمی ترین متن کامل مثنوی است که اصل آن در قونیه، در تربت مولانا، نگهداری می شود ریتر، خاورشناس بزرگ آلمانی، این نسخه را «یک نسخه با عظمت» خوانده و نیکلسون،مصحح معتبرترین متن چاپی مثنوی، پس از دستیابی آن در تصحیح بقیه مثنوی یکسره بر آن اعتماد کرده است. این نسخه از روی پیش نویس هایی که در محضر مولوی قرائت شده، پس از تصحیح و تنقیح سلطان ولد فرزند مولوی و حسام الدین چلبی خلیفه او به دست کاتبی دقیق و با سواد به نام محمدبن عبدالله قونوی نوشته شده است و استنساخ آن که دو سال پس از رحلت مولانا آغاز شده در سال 677 هجری به پایان رسیده است. در اهمیت این نسخه همین بس که در طول قرون گذشته جانشینان و مریدان مولانا برای آن احترامی در حد تقدس قائل بوده اند و به همین سبب از آسیبهایی که معمولا بر اثر گذشت زمان بر نسخه های خطی وارد می یاید تا اندازه زیادی در امانی مانده است.