دَه یارِ بهشتی یا به عبارت دیگر «عشرۀ مبشَّره» اشاره به حدیثی است که برخی از اهل تسنن معتقدند پیامبر اسلام(ص) با بیان آن به ده نفر از صحابه(که اسامی آنها را روی جلد مشاهده می کنید) وعدۀ بهشت داده است. این کتاب نتیجۀ تحقیقی جامع و مفصّل دربارۀ این حدیث و در پاسخ به شبهاتی است که اخیراً برخی از اهل تسنن به بهانۀ آن در اذهان عمومی ایجاد کرده اند. مؤلف محترم (با در نظر گرفتن مسئلۀ وحدت اسلامی) قصد نموده در یک فضای آرام و منطقی، بدون هرگونه توهین و پیش داوری، و با استناد به منابع و مصادر اهل تسنن؛ صحت و سقم این حدیث را با نثری ساده و روان از دیدگاه حدیث شناسی بررسی و نسبت دادن آن به پیامبر اکرم(ص) را مشخص سازد. این کتاب در پنج فصل با عناوین ذیل تنظیم شده است: 1 ـ نقل های متفاوت روایت «عشرۀ مبشّره » در کتب اهل سنّت 2 ـ بررسی روایت «عشرۀ مبشّره » از دیدگاه علم شناخت حدیث 3 ـ اهل بهشت به بیان قرآن و سنّت نبوی 4 ـ دستور معاویه به جعل اخبار بر فضائل و مناقب خلفا 5 ـ مناظرات و ردّیه های مهم در پاسخ به روایت «عشرۀ مبشّره »