ژانر فیلم: از کلاسیک تا پساکلاسیک

بری لنگفورد نویسنده انگیزه خود از نگارش کتاب "ژانر فیلم از کلاسیک تا پساکلاسیک" را شناسایی انواع ژانرهای سینمایی به مخاطبان قلمداد کرده است. این کتاب درواقع با پرداختن به شناخته شده ترین و قدیمی ترین ژانرها به ویژه ژانرهایی که ریشه در دوران سیستم استودیویی کلاسیک دارند می کوشند تا به مخاطب اطلاعات بیشتری در این زمینه ارائه دهد.

نویسنده در این کتاب سعی کرده تا شیوه های تأثیرگذاری دوسویه نظریه ژانر فیلم و مهم ترین ژانرهای سینمایی بر روی یکدیگر در زمینه های مختلف را نشان دهد. به طوری که خواننده می تواند با خواندن این کتاب به دانش و توانایی لازم برای درک دلایل جدل ها و دیدگاه های متضاد درباره مفهوم ژانر فیلم و فیلم های ژانری دست یابد و از خلال چنین درکی، دیدگاه انتقادی منحصربه فرد را به دست آورده و گسترش دهد.

کتاب "ژانر فیلم از کلاسیک تا پساکلاسیک" مشتمل بر دوازده فصل است که "چه کسی نیاز به ژانر دارد"، " پیش از ژانر، ملودرام"،" وسترن: ژانر و تاریخ"،" موزیکال: ژانر و فرم"، " فیلم جنگی: ژانر و ملت"،" فیلم گانگستری: ژانر و جامعه" و... برخی از این فصول به شمار می روند.

در بخشی از فصل "پیش از ژانر: ملودرام" می خوانیم: این پرسش که دوره های فیلمی تا چه اندازه می توانند منجر به شکل گیری "یک یا چند" ژانر شوند می تواند و باید موردبحث و بررسی دقیق و همه جانبه قرار گیرد. همچون دیگر حوزه های مطالعات ژانر فیلم به کمک پژوهش های تاریخی اخیر، زمینه های تازه ای در ملودرام شناسایی و کشف شده اند. به ویژه در سینمای صامت پیش از هالیوود که تصورات و مفروض های رایج درباره دیگر شکل های ملودرام را به چالش کشیده اند که ازجمله می توان به تلاش های صورت گرفته برای نقد فیلم "زنان"و تعیین جایگاه واقعی آن در صنعت فیلم اشاره کرد.