همان همیان

این اثر از نظر نویسنده کمی شبیه «کشکول شیخ بهایی» است. در گذشته تمامی افرادی که دست به قلم بودند کشکولی داشته اند. این کشکول ترجمه شعر، داستان کوتاه و نثر ادبی فارسی را شامل می شود.

بخش ادبی و زبانی این کشکول نسبت به تنوع موضوعات آن قوی تر است. قصد اصلی نویسنده در این کتاب تاکید بر این نکته بوده که از زبان های بیگانه در نگارش کتابی فارسی پرهیز کند.

نویسنده سعی کرده گرایش زبانی را که در کتاب «حسین علی (ع)»(مجموعه نثر در زمینه وقایع عاشورا) به کار گرفته بوده است را در این کتاب نیز رعایت کند و از ذخیره های دو زبانه اش بهره بگیرد و به زبانی دست یابد که هیچ لغت عربی در آن به کار نرفته باشد.