دانستنیهای انقلاب اسلامی برای جوانان 123: شلیک کن و فراموش کن! (سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو وینسنس آمریکا)

در روز دوازده تیر 1367، در فاصله 150 مایلی بندرعباس، ناوِ هواپیمابرِ فوقِ مدرنِ وینسنس که به محدوده آب های ایران وارد شده بود، پیام رمزی از قرارگاه عملیاتی ناوگان پنجم آمریکا در منامه دریافت کرد. متن پیام این بود: «به سوی هر نوع هواپیمای ایرانی که بر فراز آبهای خلیج فارس پرواز می کند، شلیک شود». آنها هواپیمای مسافربری ایران را که در آسمان آبه ای اطراف جزیره «هنگام» حرکت می کرد با دو موشک مورد اصابت قرار دادند و همه مسافران و خدمه آن را به شهادت رساندند.

این اقدام پایان تلاش های آمریکا در اعمال فشار به ایران برای قبول قطعنامه 598 بود؛ فشارهایی که از فروردین 1367 شروع شده بود.

آمریکایی ها در ابتدا منکر این حمله شدند اما پس از آنکه خبرِ سقوط این هواپیما از رسانه های عمومی پخش شد، اعلام کردند در این شلیک دچار اشتباه شده اند. این اعتراف که در حقیقت یک عقب نشینی استراتژیک بود، از نظر ایرانی ها پذیرفته نشد. مدتی بعد «دیوید کارلسون»، فرمانده ناو «سایدز» که در اجرای عملیات دست داشت، در برنامه «روی خط شب» از تلویزیون ملی آمریکا گفت: براساس دستور «راجرز» یک تهاجم را سامان داده است که چند هفته قبل از آن برنامه ریزی شده بود تا ایرانیان را مجبور به عقب نشینی در جنگ با عراق کنند.

مدتی بعد دخترِ «ویل راجرز»، کاپیتانِ ناو وینسنس، به دلیل اقدامی که او انجام داده بود خودکشی کرد. پس از آن ویل راجرز به افکار عمومی جهان توضیح داد که ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران به دستور مقامات ارشد ارتش آمریکا بوده و او اراده ای در انجام این کار نداشته است.

در حقیقت هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی، تشت رسوایی آمریکا بود که از فراز آسمان فرو افتاد و حباب آبروی نداشته این مستکبر حقوق بشر را ترکاند.