در آفریقا همه چیز سیاه است: مجموعه داستان

همه چیز از پارادوکس جالبی شروع می شود که مطلع این پارادوکس اسم کتاب است: «در آفریقا همه چیز سیاه است». شاید بیشترین موضوعاتی که در ابتدا به ذهن مخاطب این کتاب می رسد، خواندن داستان هایی از آفریقا و قاره ی سیاه است. طرح جلد کمی این احتمال را از ذهن دور می کند ولی ناخودآگاهِ مخاطب به هرسمتی برود به جایی بین روزهای جنگ تحمیلی نمی رود.
شاید بیراه نباشد اگر بگوییم که هر قصه ای دو وجه دارد؛ یکی خیر و دیگری شر. ماجرای جنگ هم از این قاعده مستثنی نیست. وقتی به کلاه قرمز عراقی روی جلد کتاب نگاه می کنی حس می کنی در این کتاب روایتی دیگرگونه خواهی خواند. روایتی که شاید رنگ و بویی از شر نیز در صفحاتش به چشم می خورد، روایتی دورتر از رمل های نرم فکه و خاک های داغ جنوب؛ روایتی کمی آن طرف تر؛ کمی نزدیک تر به خاکریز های عراق.
«در آفریقا همه چیز سیاه است»؛ نام مجموعه ای داستان، شامل چهار داستان کوتاه می باشد. این مجموعه برگرفته از خاطرات مکتوب و مستند سربازان عراقی است، که با تخیل جوان این نویسنده، پرورش یافته و در ذیل عنوان یکی از داستان های کتاب با همین نام، منتشر شده است.
مؤلف، این کتاب را اشاره ای به واقعیت تلخ و سیاه کشور عراق در روزهای جنگ تحمیلی و تصفیه حساب های شخصی صدام، پس از جنگ می داند؛ موضوعی که در خلال داستان «در آفریقا همه چیز سیاه است» به آن پرداخته شده و ماجرای انفجار هلی کوپتر عدنان خیرالله طلفاح، وزیر دفاع حکومت صدام و ژنرال ارتش عراق در آن به تصویر کشیده شده است.
برخلاف مجموعه داستان «وقتی جنگ تمام شود»، که روایت های آن در جبهه ی خودی و خاکریز های داخلی پی گرفته شده است، در این کتاب با داستان هایی از جبهه مقابل مواجه می شویم. داستان «کسی به مرده ها لگد نمی زند» خواننده با شخصیت های عراقی و نگاه متفاوت آن ها به میدان جنگ درگیر است و در این داستان از رزمنده های ایرانی و زاویه ی دید خودی به دفاع مقدس، خبری نیست.
نویسنده در سومین داستان از این مجموعه ، به بهانه ی دیدگاه های متفاوت ایرانی ها و عراقی ها به ماه محرم، تقابل جبهه خودی و غیرخودی را به تصویر درآورده و داستان خوبی خلق کرده است. چهارمین روایت مجموعه ی «در آفریقا همه چیز سیاه است»، به زمان و مکانی بعد از تهاجم عراق به ایران باز می گردد. این داستان که فضایی متفاوت از سه داستان دیگر دارد، آنقدر ها درگیر حال و هوای جنگ نیست و با نگاهی کاملاً متفاوت و شاید بتوان گفت فکاهی، عراق پس از جنگ را به تصویر کشیده است. مؤلف، در این کتاب نیز همچون برخی از آثار پیشین خود نظیر خلیل در آتش و پشت میدان نبرد، روایت های واقعی از دوران دفاع مقدس را دستمایه نگارش این کتاب قرار داده است.