در این کتاب مبحث امامت در دو بخش یعنی "امامت عامه "و "امامت خاصه" بررسی شده است.
نگارنده در این باره می گوید: مبحث امامت همانند مبحث نبوت در کتب کلامی به دو بخش عامه و خاصه تقسیم شده است و فلسفه آن دو سوالی است که بعد از رحلت پیامبر گرامی شده بود که عبارت اند از: 1ـ آیا پس از پیامبر ضرورت تبیین دین و راهنمایی و رهبری امت همچنان ادامه دارد و با رفتن پیامبر کار تبیین تفسیر دین و هدایت و رهبری پایان می یابد؟ 2ـ در صورت تداوم امامت چه کسی عهده دار این مسئولیت، پس از رحلت رسول مکرم اسلام (ص) است، یعنی در اسلام چه کسی حق جانشینی پیامبر (ص) را داشت، ابابکر یا علی (ع)؟
مسلمانان نسبت به سوال اول بالاتفاق پاسخ مثبت داشتند و تداوم راه پیامبر (ص) را در لباس امامت و خلافت، امری قطعی و ضروری می دانستند ولی در پاسخ به سوال دوم، به دو گروه شیعه سنت به خلافت خلفا و خلافت علی (ع) در مرتبه چهارم معتقد شدند ولی شیعه بر این عقیده است که پیامبر (ص) با نص جلی و نصب علی (ع)، او رابه عنوان جانشین خود نصب کرده و دیگران حق امامت و خلافت را نداشتند.
پاسخ به سوال نخست ذیل عنوان امامت عامه و پاسخ به سوال دوم ذیل عنوان امامت خاصه در کتاب های مختلف همچنین کتاب حاضر ـ مورد بحث قرار گرفته است .