«سنت الهی»، یعنی: «ضوابطی که در افعال الهی وجود دارد»، یا «روشهایی که خدای متعال امور عالم و آدم را برپایهی آنها تدبیر و اداره میکند». البته منظور از «سنت الهی» آن نیست که فعل خاصی مستقیما و بیواسطه از خداوند صادر شود، بلکه خداوند امور را با اسباب و وسایل طبیعی و فوق طبیعی انجام میدهد و چنانکه خواهیم گفت، یکی از سنتهای الهی همین سنت الهی در اسباب و مسببات است. در عین حال و در مرحله ی بالاتر، افعال را به خداوند نیز میتوان منسوب کرد و بنابراین تعابیر «سنة اللّه» و «سنتنا»[اسراء/77]که در قرآن کریم به کار رفته اند،بر همین وجه هستند. این مجموعه، سلسله درس های علامه شهید صدر است که در حوزه نجف تدریس می شده اند. این کتاب از چهارده فصل تشکیل شده است.