حقوق سیاسی - اجتماعی زنان قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران

در کشور ایران، حقوق سیاسی ـ اجتماعی زنان در جریان نهضت مشروطه و پس از آن مورد توجه قرار گرفت و در دوران پهلوی اول و دوم در سطح گسترده ای وارد مباحثات سیاسی، حقوقی و اجتماعی گردید.

آن چه در فاصله ی بین دو انقلاب (انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی) درباره ی حقوق زن ایرانی اتفاق افتاد، خالی از مناقشه نبود. وجوه فرهنگ و ارزش های اسلامی، ملی و بومی از سویی و طرح دیدگاه های فمینیستی و متعارض طرف دار تساوی حقوق زن و مرد و رهایی زنان از سوی دیگر، عرصه ای برای بروز دیدگاه های مختلف و متعارض فراهم کرد.

پس از وقوع انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی، حقوق زنان در چارچوب ارزش های دینی و انقلابی طرح شد و متون قانونی بویژه قانون اساسی در همین چارچوب، حقوقی برای زنان شناسایی و تضمین نمود.

نگرش کلی بویژه نگرش دولت مردان نسبت به وضعیت سیاسی اجتماعی زنان، حقوق سیاسی آنان شامل: حضور زنان در انتخابات و مدیریت سیاسی، حقوق اجتماعی آنان شامل: اشتغال، تأمین اجتماعی، بهداشت و درمان، حقوق فرهنگی شامل: آموزش رسمی و غیررسمی و فعالیت های هنری و مطبوعاتی، موضوعاتی هستند که در دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامی تبیین و تحلیل خاص خود را می طلبد و مقایسه ی این دو موضوعی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است.