بهشت جاودان (تفسیر سوره شریفه الرحمن)

در 25 سال قبل بحث تفسیر شهید آیت الله دستغیب به سوره الرحمن رسید و چندین ماه سخنان جالبی در شرح این سوره مبارک عنوان فرمود که به صورت کتاب زیبنده ای به نام فوق منتشر گردید. از صفت رحمانیه خداوند شروع می شود، رحمتی که همه را فراگرفته است، همان رحمانی که قرآن را یاد داد و انسان را آفرید و بیان را به او یاد داد. آنگاه از نعمت نظم خورشید و ماه و جریان افلاک، آسمان برافراشته و زمین گسترده و میوه ها و دانه ها و نعمت هایش سخن می فرماید و نزد یاد هر نعمتی جن و انس را مخاطب می فرماید که به کدامیک از نعمت های پروردگارتان تکذیب یا کفران می نمائید. از جمله نعمت هایی که در این سوره یاد فرموده است آفرینش انسان از خاک و آفرینش جن از آتش را برمی شمارد. از پروردگار دو مشرق و دو مغرب و از برخورد دو دریای شور و شیرین، با هم و از کشتی های کوه پیکر در دریاها سخن می رود. مردمان را آشنا می سازد که هر کس و هر چه بر زمین است از بین رفتنی است و تنها وجه پروردگار پایدار می ماند. همه به او نیازمندند و از او درخواست می نمایند و اوست که همیشه عطا کننده است.