الفلسفه؛ بحث فقهی فی دراسه الفلسفه

فلسفه ورزی و فلسفه آموزی اهمیت و سابقه دیرینی در اندیشه بشری دارد و مواضع گوناگونی در مورد آن اتحاذ شده است. اثر پیش رو در تلاش است تا از منظری فقهی به این بحث چالشی نظر افکند. فلسفه از دیربار موافقان و مخالفانی داشته و این موضع گیری ها معمولا با تکفیر و تحریم هایی همراه بوده است. این پژوهش در صدد استخراج حکم فقهی فلسفه ورزی (اشتغال به فلسفه و تفکر فلسفی) و تعلیم و تعلم آن (فلسفه آموزی) و پیش از آن توجه به حکم فقهی تأملات عقلانی و نظری و روش قیاسی خارج از محدوده فلسفه های موجود است. این کتاب در سه فصل ساماندهی شده است؛ فصل اول به کلیات پژوهش می پردازد که شامل «مفهوم شناسی»، «بیان مسأله» و «پیشینه پژوهش» است.

فصل دوم، «ادله ممنوعیت» را در دو بخش «ادله عامه» و «ادله خاصه» مطرح و بررسی می کند. فصل سوم نیز به بررسی «ادله جواز» در دو بخش «ادله عامه» و «ادله خاصه» می پردازد. در بخشی از این کتاب آمده است: «همان طور که در (بیان مسأله) گفته شد، پژوهش حاضر در صدد بررسی فقهی سه سطح از فعالیت و رفتار اختیاری مکلفان یعنی (فلسفه ورزی)، (آموزش فلسفه) و ((یادگیری فلسفه)) در چهار قلمرو (تأملات عقلانی)، (فلسفه یونانی)، (فلسفه اسلامی) و (کاربرد روش فلسفی در فهم دین) است. به این منظور، دیدگاه های مخالفان، طبقه بندی و سخنان آن ها باز سازی و حتی در مواردی برای مستدل سازی برخی از ادعاها (که به شکل فقهی مستدل نشده اند) درباره حرمت (تأملات عقلانی)، (فلسفه ورزی) و (یادگیری فلسفه) در قلمرو (فلسفه یونانی) ، (فلسفه اسلامی) و (کاربرد این روش در فهم دین) به دلیل های (قواعد عامه)، (روایات)، و (شهرت بین اصحاب) استناد کرده ایم و به رغم تلاش، دلیل قرآنی قابل توجهی بر ممنوعیت (حرمت یا کراهت) تأملات عقلانی، فلسفه ورزی و فلسفه آموزی، در متون مخالفان نیافته ایم.»