اللهیار صالح که پس از تحصیل در مدرسه ی آمریکایی و منشی گری در سفارت آمریکا به دیوان عدلیه وارد شد و پله های ترقی را تا رسیدن به وزارت پیمود، از جمله فعالان حزبی بود که فعالیت های خود را با هدف تقویت جایگاه سلطنت و اصلاح روابط رژیم و احزاب انجام می داد. وی نظریات و خط مشی های سیاسی آمریکا را درباره ی ایران، فاقد ویژگی استعماری می دانست و به همین دلیل با برنامه های آمریکا همسویی داشت.
او که در فعالیت های حزبی نیز در حزب ایران و جبهه ی ملی به ویژه ‹‹ جبهه ملی دوم››، اندیشه ی پذیرفتن حکومت پهلوی را مد نظر قرار داده بود، در برابر قیام 15 خرداد نیز سکوت کرد و سرانجام ‹‹سیاست صبر و انتظار›› را برای مدت نامعلومی پیشنهاد داد. در پرتو اسناد ضمیمه ی کتاب حاضر می توان به گوشه ای از ناگفته ها درباره ی شخصیت اللهیار صالح دست یافت.