تاریخ هر جامعه ای برای آیندگان بسیار اهمیت دارد و حافظه ی تاریخی یک ملت می تواند همواره راهگشای آنان در برخورد با مسائل مختلف باشد. به همین دلیل اگر ثبت و ضبط این تاریخ با دقت و منطبق بر واقعیات آن جامعه انجام نپذیرد، بدون شک تصمیم گیری ها و قضاوت آیندگان را درباره ی گذشتگان خود تحت تأثیر قرار داده و چه بسا به خاطر تناقض های تاریخی و اختلافات در بازگویی آن به برخوردها و اغتشاشاتی بینجامد که اگر واقعیات به همان نحو که رخ داده اند گزارش می شد، درگیری جای خود را به همکاری و شکوفایی بیشتر آن جامعه می داد.
اما انقلاب رویدادی است که شاید به جرأت بتوان آن را مهم ترین و متحول کننده ترین رخداد در عرصه های مختلف هر کشور و ملتی به شمار آورد. تغییرات پی در پی و عمیق در جزئی ترین مسائل جامعه و تحول آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالا و پیچیدگی جریان ها و افراد دخیل در آن می تواند زمینه های بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد.
جریان سازی در عرصه ی آثار تاریخی از جمله مسائلی است که اگر با نقدی منسجم و متکی به منابع عینی و ملموس تاریخی روبه رو شود، به احتمال بسیار زیادی از انحراف ذهنی خواننده جلوگیری خواهد کرد.
برخی از مورخان داخلی و خارجی در بازگویی و تحلیل انقلاب اسلامی ایران نظراتی داده اند که با واقعیت ها و مسائل این واقعه ی عظیم هم خوانی چندانی ندارند و نیازمند بررسی و نقد علمی می باشند.
مرکز اسناد انقلاب اسلامی در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، گام تازه ای را نیز در کنار کارهای پژوهشی متداول خود برداشته و طرح بررسی و نقد آثار مکتوب درباره ی انقلاب اسلامی ایران را نیز به مجموعه ی برنامه های پژوهشی خود افزوده است که اینک چهارمین اثر از مجموعه ی مذکور به جامعه ی علمی و علاقه مندان مطالعات انقلاب اسلامی تقدیم می شود.
در این مجموعه شش کتاب از نویسندگان داخلی و خارجی درباره ی ابعاد مختلف انقلاب اسلامی ایران بررسی و نقد شده است.