انقلاب اسلامی و نظریه پایان تاریخ

نویسنده در این کتاب تلاش می کند با تکیه بر مباحث فلسفه تاریخ و مسائل تئوریک اعتقادی شیعه ـ به ویژه انتظار و ظهور امام زمان (عج) در عقاید شیعه ـ انقلاب اسلامی را به مثابه مقدمه پایان تاریخ و نمادی از ظهور واپسین انسان، تبیین و تفسیر نماید. وی بر این اعتقاد، انقلاب اسلامی را متکامل ترین شکل تمدن انسانی و پایان تاریخ به شمار آورده به دو طریق یا "راه "در این خصوص اشاره می کند : راه اول همان بازگشت مدرنیته به نام اسلام است و راه دوم گذر از جهان مدرنیته و آماده گری برای گشایش ساحت مقدس با تفکری معنوی و پارسایانه که این امر خلاف عادت است و ویژگی انقلاب اسلامی که آن را از همه نهضت های مذکور متفاوت می کند. در حالت اول فقط یک تمدن وجود دارد و این تمدن پایان تاریخ است، یعنی سیطره تمدن تکنولوژیک و غیر معنوی غرب .اما راه دوم، از تمدن موجود مسلط غرب که راه همه تمدن ها در مسیر حذف آن قرار گرفته است، می گذرد. کتاب از دو فصل تشکیل شده است، فصل اول با بحثی درباره تجدد و سنت آغاز می شود؛ سپس دو نظریه برخورد تمدن های هانتینگتون و پایان تاریخ فوکویاما شرح و تحلیل و ارزیابی می گردد و پس از بحثی مبسوط درباره تحلیل انقلاب اسلامی براساس نظریه پایان تاریخ فوکویاما، نویسنده نظریه خود را با عنوان "پایان مدرنیته و تمدن غربی و بقیه الله در نگاه شیعه "مطرح می کند. مولف در فصل دوم تلاش می کند زمینه ها و اشکال مختلف رویارویی های حال و آینده انقلاب اسلامی را روشن و تحلیل نماید . کلام آخر کتاب، به بحث درباره راه دو گانه غربی شدن یا اسلامی شدن جهان و ایران اختصاص دارد.