آیت الله سید عبدالحسین لاری و جنبش مشروطه خواهی

پدیده ی روشنفکری، خصوصا در عصر قاجار، با نمادها و ادبیات غیردینی ظهور کرد؛ اما مبارزات روحانیت در این دوره که از نیرومندترین و با نفوذترین اقشار اجتماعی بودند، روشنفکری را دچار تحول و تغییرات اساسی نمود که تأثیرات آن، در دهه های بعد، آشکارتر شد. این جریان با حضور روحانیت، به تدریج، با سنت و سنت دینی در آمیخت و موجب ظهور الگوی روشنفکر دینی شد. فرآیند الگوسازی، به طور قطع، مرهون تلاش های روحانیت آگاه شیعه بود که ارایه ی ایدئولوژی انقلابی، نقش مهمی را ایفا کردند.

از آن جا که مشروطه خواهی، به تنهایی، نمی توانست الگوی کامل کنش سیاسی در فضای دینی ایران باشد، آیت الله سید عبدالحسین لاری با ارایه ی اندیشه ی ‹‹مشروطه ی مشروعه›› ، به رهیافتی متناسب با فرهنگ اصیل و بومی سرزمین اسلامی تکیه کرد. حرکت ایشان، محصول توده ای شدن جامعه، ایدئولوژی انقلابی و بسیج انقلابی بود. هر چند نهضت مشروطیت، در کلیت خویش، از ایدئولوژی های بیگانه تأثیر پذیرفت، اما در جریان مشروطیت جنوب که آیت الله لاری رهبری آن را بر عهده داشت، به طور عمیقی از اسلام و اندیشه ی انقلابی تشیع الهام گرفته شد و مبارزه با ظلم و ستم به نفع توده های محروم، از محوری ترین کارکرد های آن بود. این کتاب، درآمدی بر زندگی، مبارزات و اندیشه های آیت الله سید عبدالحسین لاری است.