جامعه ایران طی سه دهه اخیر به شدت درگیر پدیده مهاجرت از روستا به شهر و آثار و تبعات اجتماعی – اقتصادی آن بوده است. رشد جمعیت حاشیه نشین، ظهور خرده فرهنگ های جدید، کاهش تولیدات کشاورزی و افزایش تعداد کارگران غیر ماهر و نیمه ماهر از نخستین و بارزترین وجوه این پدیده بوده است. در کتاب حاضر تلاش شده است که با بهره گیری از آمارهای موجود و نیز شواهد تاریخی متعدد، آثار اقتصادی ـ اجتماعی مهاجرت های روستاییان به شهرها، به ویژه در دهه پنجاه شمسی نشان داده شود. در این زمینه، آثار و تبعات مهاجرت بر ترکیب جمعیتی ایران، بخش های مختلف اقتصادی کشور و نیز تا اندازه ای زندگی سیاسی بررسی و تبیین شده است. از دید نویسنده، مسأله حاشیه نشینی که به صورت یک معضل اجتماعی اقتصادی در می آید نتیجه طبیعی توسعه ی برون زا است که به نظر برخی از محققان، از همان دوره پهلوی دوم با استناد به پیامدهایی از این دست، توسعه اقتصادی دوره پهلوی دوم را آسیب پذیر، غیرواقعی و بی نتیجه کرده بود.