سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، از آغاز تا سال 1368

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا رحلت امام خمینی از چه الگویی پیروی می نموده است ؟ این سؤالی است که این کتاب به دنبال یافتن پاسخی برای آن می باشد . هیچ یک از شاخص های موجود در روابط بین الملل بعد از جنگ جهانی اول از جمله آرمان گرایی و بعد از جنگ جهانی دوم از جمله رئالیست ها و نئو لیبرال ها ، همانند مکتب وابستگی متقابل و نهادگرایان نئو لیبرال و رئالیسم ترمیم یافته ی والتز با نام رئالیسم ساختاری و حتی نظریه ی جدیدتر سازنده گرایی نمی تواند به طور کامل کلید معمای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در این دوره باشد . سیاست خارجی جمهوری اسلامی بر اساس الگویی است که اصول آن ، مبارزه با ظلم و استکبار و حمایت از مظلوم ، دعوت جهانیان به حیات طیبه ، حفظ تمامیت ارضی و ام القرای اسلامی و اصل نه شرقی و نه غربی ( قاعده ی نفی سبیل ) است که الگویی بی بدیل و منحصر به فرد می باشد .