سلطه همه جانبه: دموکراسی خودکامه در نظم نوین جهانی

دوران جنگ سرد عرصه ی رویارویی دو قدرت بزرگ جهانی ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی بود. آمریکا در طول این دوره خود را پرچمدار دنیای آزاد و مدافع دموکراسی و آزادی در برابر کمونیسم جهانی می دانست. در واقع خطوط کلی سیاست خارجی ایالات متحده در طول نیم قرن در همین راستا ترسیم شده بود. به عبارت دیگر تهدیدی به نام کمونیسم جهانی که شوروی نماد آن بود، مهم ترین مؤلفه و عنصر قوام بخش سیاست خارجی کلان آمریکا به شمار می آمد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد نقطه ی عطفی در عرصه ی روابط بین الملل بود. آمریکا با از بین رفتن دشمن و رقیب همیشگی اش دچار خلأ هویتی در سیاست خارجی خود شد. در واقع با رفع شدن تهدید کمونیسم، ایالات متحده ی آمریکا در تعریف سیاست خارجیِ مألوفِ خود با یک بحران جدی مواجه شده بود. دیگر تهدیدی به نام شوروی وجود نداشت تا بهانه ای برای مسابقه ی تسلیحاتی جنون آمیز آمریکا و دست اندازی های مدام آن به سایر کشورها باشد. یک دهه سیاست خارجی ایالات متحده در هاله ای از ابهام و خلأ سپری شد، اما حادثه ی تروریستی 11 سپتامبر آغاز عصر جدیدی در سیاست خارجی این کشور بود. این حادثه که پس از گذشت یک دهه هنوز ابعاد آن مشخص نشده و پرسش های بسیاری درباره ی آن مطرح است، کلید حل معضلات ایالات متحده بود. پس از این حادثه، آمریکا با ادعای مبارزه ی جهانی علیه تروریسم بار دیگر دست به اقدامات نظامی گسترده و خارج از قواعد بین المللی زد که خسارات سنگین و جبران ناپذیری را به بار آورد.

نویسنده در این کتاب نشان می دهد که ایالات متحده هدفی جز تحکیم سلطه همه جانبه در عرصه های مختلف سیاسی، نظامی و اقتصادی ندارد و تمام شعارهای این کشور همچون مبارزه با کمونیسم و تروریسم، گسترش آزادی و دموکراسی در سایر کشورها و ادعای دفاع از حقوق بشر، همگی در این راستا قابل ارزیابی است. ضمن اینکه در همین زمینه، آمریکا از هر ابزاری برای براندازی دولت های مخالف خود بهره می برد.