پاسداری از قوانین اساسی در نظام های سیاسی غرب و جمهوری اسلامی ایران

قانون اساسی به معنی قواعد و اصولی که مناسبات قدرت در جامعه را تدوین و رابطه ی حاکمان و فرمانبرداران را تنظیم می کند، عمری همپای اجتماعات و زندگی جمعی بشر دارد؛ ولی قانون اساسی به معنی سند حقوقی مدونی که ساز و کار های قدرت را تبیین کرده و رابطه ی حاکمان و مردم را سامان می دهد، پدیده ی جدید و از ویژگی های جوامع مدرن است. قانون اساسی به معنی اخیر محصول تحولات و دگرگونی هایی است که پس از قرون وسطی و به دنبال انقلاب صنعتی در کشور های اروپایی رخ داد و با سرعتی هر چه تمام فراگیر شد؛ چنانکه در مدت کوتاهی قالب کشورهای جهان صاحب قانون اساسی مدون شدند.

دغدغه ی قانون گریزی و یا سوء استفاده از قدرت از همان آغاز سبب شد که مقوله ی صیانت از قانون اساسی و حفظ آن از تجاوزات و دست اندازی ها به موضوعی قابل توجه تبدیل شود در این کتاب مقوله ی حیاتی قانون اساسی از زاویه ای مقارنه ای نگریسته شده است و هدف این کتاب این است تا مشخص کند در کشور های غربی و ایران پاسداری از قانون اساسی چه جایگاهی دارد و چه ساز و کارهایی برای آن در نظر گرفته شده است. در این راستا دو کشور فرانسه و امریکا به عنوان دو نماینده از اروپا و امریکا و به نمایندگی از دو بلوک حقوقی رومی – ژرمنی و انگلوساکسون ونیز به علت برخورداری از تجارب قانون اساسی مدون و سابقه ی تاریخی برای مقایسه با جمهوری اسلامی ایران گزینش شده اند .