ائتلاف های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

موضوعاتی نظیر اتحاد، وحدت و همبستگی، از دغدغه های اصلی در سطوح مختلف مدیریتی، سیاست گذاری و نظریه پردازی بوده است. در واقع انسجام، نظم و اتحاد همیشه در مقابل اختلاف، بی نظمی، عدم انسجام و تضاد وجود داشته است و تقریباً می توان گفت تاریخ سیاسی معاصر تحت تأثیر و ملهم از همین اختلافات، تضادها و پیوندها چه در سطح اجتماعی و سیاسی داخلی کشورها و چه در سطح روابط بین الملل بوده است.
اما از دیدگاه جامعه شناسی سیاسی نیز یکی از پدیده های قابل بررسی، موضوع اختلافات و تضادها از یکسو و اتحادها و پیوندها از سوی دیگر در میان بازیگران عرصه ی سیاست است و اساساً از دیدگاه گروهی از دانشمندان، علم جامعه شناسی علم بررسی تضادها و پیوندها محسوب می شود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز یکی از مسائل و دغدغه های اصلی و چالش برانگیز، مسئله ی وحدت و اتحاد میان گروه ها و نخبگان سیاسی بوده است. به گونه ای که شعار «وحدت کلمه» یکی از کلیدواژه های اصلی سخنان حضرت امام(ره) محسوب می شد.

همچنین اختلاف ها و گسست ها به عنوان پدیده های اجتناب ناپذیر دارای کارکردهای ویژه ای از جمله تأثیر مستقیم بر هویت یابی گروه بندی های سیاسی هستند. از این روی کثرت این ائتلاف ها و گسست ها، خصوصاً در یک نظام سیاسی مثل جمهوری اسلامی که محصول یک انقلاب عظیم سیاسی ـ اجتماعی بود، غیرعادی تلقی نمی شود. در این کتاب تلاش شده است زمینه ها، دلایل، ویژگی ها و پیامدهای انشعاب ها و ائتلاف های سیاسی در میان گروه ها و جناح های سیاسی داخل ساختار جمهوری اسلامی، مورد بررسی و آسیب شناسی قرار گیرد.