حال غنچه خوب است

ذات شعراز همان بدو تولدش، با طبیعت گره خورده است. این پیوند قدیمی البته در روزگار گذشته که زندگی مردم نیز هنوز رشته های ارتباط خود را با طبیعت نگسسته بود، در ادبیات کلاسیک ما نمود بیشتری داشت. در زندگی امروز اما شاید هنوز کودکان بیش از بزرگسالان به سادگی و لطافت طبیعت هنوز وفادار باشند، برای همین است که قصه های کودکانه اغلب از طبیعت و به زبان طبیعت روایت می شود. مجموعه شعر «حال غنچه خوب است» سروده غلامرضا بکتاش شاعرانگی این ارتباط را تصویر می کند و هر گوشه از خیال کودکانه را به جایی از طبیعت گره می زند.

شاعر از همان ابتدای کتاب شعر نوشتن را چیزی شبیه لحظه شکفتن غنچه تصویر می کند، غنچه ای که از این شکفته، حالش خوب است و شعرش زیباست. تصویر شاعر از پاییزی که مثل حنابندان برگ، تمام کوچه را حنایی کرده است یا نگاه طنازانه اش به رابطه زنبور و گل، برخی از خلاقیت های شاعرانه او را شکل می دهند. او در شعر دیگری همه پدیده های طبیعی را جمله سازی درخت و غنچه و آفتاب و باغ و آب با یکدیگر می داند و درشعر دیگری نیز شعر گفتن را چیزی شبیه نان پختن تصویر می کند، نانی که شاعر آن را در تنور واژه ها می پزد و بعد آن را به دست مردم می دهد. برخی شعرها هم بی آنکه در دام شعارگویی بیفتند، کودکان را به سرمشق گرفتن و یاری دادن به طبیعت تشویق می کنند.