ولگردی در کوچه های زبان: یادداشت هایی درباره پدیده های زبانی

یادداشت هایی درباره پدیده های زبانی است. نویسنده سعی کرده در هر کدام از این یادداشت ها، پدیده های زبان فارسی را با دید علمی نگاه کند. البته در زمینه زبان اختلاف نظر وجود دارد. به طور خاص زبان شناسان بیشتر به ویژگی های زبان شناختی زبان نگاه می کنند، ولی واقعیت این است که زبان نه ابزار تزیین است و نه به مکتوبات محدود می شود.

زبان بیش از اینکه ابزار تزیین و مکتوب باشد، ابزار ارتباط انسانی است. این ارتباط انسانی خیلی خیلی گسترده تر از این مفاهیم است. مثلًا اینکه هر روز شما دوستانتان را می بیندید و می گویید «سلام حالتون چطور است؟»، می گوید «خوبم» و ... . ممکن است دوست شما اصلا حالش خوب نباشد ولی با این جمله خوبم، وضع روحی اش را انتقال نمی دهد بنابراین ما تنها مفاهیم را انتقال می دهیم. لذا این جملات از معنا تهی است و تنها یک کارکرد اجتماعی دارد. این را زبان شناسان به رسمیت نمی شناسند و ملاک را زبان مکتوب و زبان گذشته می گیرند و زبان معیار را ملاک قرار می دهند. تصوری حاکم است که زبان معیار به عنوان معیار زبان دانسته می شود که این تصور درست نیست. ما زبان معیار داریم ولی زبان معیار برآیند جامعه است و اصلا به این معنی نیست که معیار زبان است.