هرمنوتیک و تئاتر

چندگانگی برداشت از هرمنوتیک و غفلت محافل علمی واندیشمندان اهل قلم از مباحث این چنینی و ناشناخته ماندن این شاخه در حوزه تفکر بشری در ایران سبب شده است که نویسنده به بررسی سیر علم هرمنوتیک از پیدایش تاکنون بپردازد. نویسنده به بررسی هرمنوتیک تئاتر با توجه به تعاریف نظریه پردازان برزگ پرداخته است.

با وجود اینکه چند قرن از پیدایش هرمنوتیک و کارکرد آن در هنر می گذرد، اما هنوز در ایران شناخته شده نیست. به همین علت هم محمود صابری برای اولین بار دست به کار شده و نخستین پژوهش تئاتر از دیدگاه هرمنوتیک را به رشته تحریر درآورده است.

علم هرمنوتیک، مسیر درازدامنی را در طول تاریخ خود سپری کرده و دچار تحولات زیادی شده که به هرمنوتیک، با تعریف و گستره وسیع آن منجر شده است. از همین روی، نویسنده، بحث راجع به هرمنوتیک در تئاتر را با مروری بر تاریخچه و بررسی گونه های مختلف این علم آغاز کرده است. صابری برای ورود به بحث هرمنوتیک، سه شاخه این علم را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده؛ هرمنوتیک سنتی، هرمنوتیک مدرن و هرمنوتیک فلسفی.

نویسنده در بخش های نخستین کتابش به شرح و تعریف علم هرمنوتیک و اصول و قواعد تفسیر و دیدگاه های صاحب نظران درباره این علم پرداخته تا با این پیش زمینه، هنر تئاتر و عناصر تشکیل دهنده آن را مورد بررسی تفسیری و هرمنوتیکی قرار دهد.

هرمنوتیک همیشه یکی از بحث های جالب در محافل هنری بوده و همواره برداشت های گوناگونی که از این علم شده، گمراه کننده و نامفهوم بوده است؛ به همین خاطر هم پرداختن به کارکردهای هرمنوتیک در هنر، بحثی پیچیده است که مجالی طولانی را می طلبد. محمود صابری در این کتاب با پیش کشیدن بحث هرمنوتیک در تئاتر خواسته تا راهی را برای ورود هرمنوتیک به این هنر کهن بگشاید.