طا، سین، میم

این مجموعه در دو بخش تنظیم شده است و بخش اول شامل شعرهای سپید محمد جواد آسمان هستند که تعدادشان 20 قطعه و بخش دوم دربرگیرنده 40 قطعه غزل است. در شعرهای سپید این مجموعه گاهی با کشف و تماشاهای شاعرانه محض مواجه می‏شویم:
«خواب از سرم پرید.../ شیهه کهری در دوردست سبز/ بلبلان را از لب پنجره پر داد/...» و گاهی با دغدغه‏ها و افکار نسل خودش: «تابلوهای گالری را تماشا کردیم،/ درباره / حقیقت،/ آگاهی،/ صلح،/ دمُکراسی،/ آزادی،/ عدالت،/ دروغ،/ حرف زدیم،/ تشنه شدیم،/ آمدیم اسپراسّو بنوشیم!»
غزل‏های مجموعه دارای حال و هوا و فضایی کلاسیک‏ترند اما در آنها تلاش شاعر برای فراتر رفتن از این فضا نیز مشهود است. تلاش‏هایی که در مقاطعی به شکل عدول از سطربندی و نگارش معمول غزل، عدول از تساوی و توالی معمول اوزان عروضی و عدول از ساختار معمول نظام قافیه و ردیف جلوه کرده است.

محمدجواد آسمان شاعر جوان و شناخته شده اصفهانی این مجموعه را در دو بخش «مستورات» و «طلسمات» تنظیم کرده است که هم حروف اول این اسامی و هم بطن رازآلود و پوشیده این دو کلمه به نوعی نام نسبتا غیر متعارف مجموعه را رمزگشایی می کند. شعرهای کتاب که بیشتر عاشقانه و تا حدی هم اجتماعی سروده شده اند، در حد این نام و عناوین پوشیدگی و پنهانی ندارد، بلکه روان و با زبان و بیانی سهل و ممتنع شکل گرفته اند.

فصل اول شعرهای سپید این مجموعه را در خود جای داده است که شاعر در آنها با فراغت از بند و بسط قالب مدرنتر اندیشیده و راحت تر اندیشه هایش را پیاده کرده است. در این بخش شاعر گاهی فقط تصویرگر تماشای لحظه ها و کشف و شهودهای شاعرانه اش است.

در فصل دوم کتاب که غزل های شاعر در آن هستند، عاشقانگی درونمایه شعرها غلیظ تر و چشم گیر از بخش اول است.
شاخص هایی که بیشتر از همه در شعرهای هر دو بخش این مجموعه چشمگیر است زبان شکل یافته و پخته شاعر است که با کلاف تخیل به خوبی در هم تنیده شده است. یک نکته دیگر هم اینکه شوخ طبعی اصفهانی شاعر هم به خوبی در رگه های طنزی که در اشعار این دفتر دیده می شود، نمود یافته و لایه دیگری به آن بخشیده است.